Ik lees een boek uit. Wij waren de Vickersons, van Jolanda Ivonne Clément dit keer. We maakten kennis met dit boek tijdens ons vorige beursbezoek toen we aanschoven bij de vertegenwoordiger van uitgeverij Ambo Anthos. Ze hadden dit boek eerder uitgebracht, vertelde ze, onder de titel Pleasant Valley, met een heel andere kaft, wellicht wat te zoetsappig en het boek, waar ze als uitgeverij heel erg achter stonden, had het niet goed gedaan. Tijd voor een tweede kans, iets wat een boek slechts zelden krijgt, met een andere titel en een andere kaft. Toegegeven, de eerste titel en kaft had ik niet opgepakt. Nu, zeker na het verhaal van de uitgeverij, wel. Annemiek was me voor en las het boek eerst, op vakantie. Ik volg haar in Venlo en kan niet anders dan het eens met haar zijn. Wij waren de Vickersons is een prachtig boek. Het vertelt het verhaal van Kite die eigenlijk Shannon heet maar onzeker is en zich steevast verschuilt achter haar vlieger. Kite woont in een straat waar het geluk je zou moeten toelachen. Mooie huizen, rijke buren. Tot er een gezin in de straat komt wonen die buiten het plaatje vallen en waardoor de ware aard van de buren boven komt drijven. Kite die het toch al niet gemakkelijk heeft. Haar vader die uit het leven stapte en een moeder die de grip op de werkelijkheid verloren heeft. Haar zus die gevlucht is naar het gezin van een vriendinnetje maar daar ook niet het geluk weet te vinden. Wij waren de Vickersons is geen verhaal over ellende, hoewel het zeker een rol speelt. Meer is het verhaal over hoop, over vertrouwen, vriendschap en vergeving. Het leest als een trein, iets meer dan vierhonderd pagina’s en het boek kost slechts een tientje. De afgelopen dagen mocht ik deel uitmaken van het leven van Kite, Maggie, Shannon en Cain. Ik zal ze niet snel vergeten.

Plaats een reactie