Een klant komt een boek terugbrengen. Het schaarse licht van Nino Haratischwili. Een prachtig boek en dat zeg ik ook tegen de klant die het daar mee eens is maar het boek dubbel heeft gekregen. We raken aan de praat over de auteur en dat haar eerste boek zo prachtig was dat iedereen zat te wachten op het tweede en dat viel, zoals zo vaak, nogal tegen. Het derde, het teruggebrachte boek, is daarentegen weer heel mooi. Ze kiest een ander boek. Een boek van Emma Cline en dat boek heb ik ook onlangs gelezen. Ik vraag of ze het eerste boek van deze auteur heeft gelezen, de meisjes, en de vrouw schudt van nee. De meisjes gaat over Charles Manson die meisjes in een commune lokt en ze zelfs tot moord weet aan te zetten. Een boek dat leest alsof je een splinter die onder je nagel zit er langzaam uittrekt. Traag, pijnlijk maar je moet door. De gast, van Emma Cline, haar nieuwste boek, leest ook zo. Het beschrijft het leven van Alex. Een leven dat een heel nieuwe wending krijgt wanneer de rijke Simon haar uit zijn leven weert. Op dat moment in het boek heb je, of in elk geval ik, al een hekel aan Alex. Een vrouw die de ene domme beslissing op de andere domme actie stapelt. Die een leven probeert te leiden die niet de hare is en zich afzet tegen de werkelijkheid waartoe ze behoort. Ze is een gast in iemand anders leven. En een gast vertrekt, zo ook Alex, die daar echter niet zo goed mee omgaat. Zo in detail vertel ik het de klant die het boek ruilt niet. Wel dat ik het knap vind dat de auteur het voor elkaar krijgt dat je als lezer zo’n hekel krijgt aan de hoofdpersoon van je verhaal. Daar is de klant het mee eens en ze zegt heel benieuwd te zijn en ze loopt met Emma Cline de winkel uit.

Plaats een reactie