We lopen het restaurant in waar ons een gezellig en lekker etentje te wachten staat ter ere van de eenentwintigste verjaardag van onze oudste zoon. We worden voorgegaan naar onze tafel door de serveerster die ook de rest van de avond ons van eten en drinken en een vriendelijke glimlach zal voorzien. We nemen plaats aan de grote ovalen tafel waar we wel eens eerder hebben gezeten in dit restaurant. De wand aan de achterkant van het restaurant en onze tafel is een grote spiegel en daarin kun je de rest van het restaurant terugzien. Een kwartiertje nadat we zijn gaan zitten en een eerste drankje hebben gekregen waarmee we op de verjaardag proosten verdwijnt het gezelschap achter ons en nog een kwartiertje later, we hebben inmiddels wat broodjes gekregen die we in olie en balsamico dippen, komt een volgende groep achter ons zitten. Deze zes mensen zijn wat luidruchtiger dan de groep die er eerder zat en in eerste instantie lijkt het zelfs alsof er ruzie in de groep ontstaat en ze met elkaar op de vuist gaan. Die onrust blijkt al vrij snel te verdwijnen maar luid zijn ze wel en we krijgen al hun gesprekken eenvoudig mee. In de spiegel hebben we er zelfs wat beeld bij en kunnen we zien hoe het ene biertje na het andere wordt aangevoerd en geleegd. Als je echt, maar dan ook echt van iemand houdt, zegt één van de dames van het gezelschap, die je dan echt leuk vindt? Kledje aan en naar het stadhoes. En dan maakt het niks uit als het pas een paar weken aan is. Even een voorbeeldje van een gesprek aan de andere tafel. Het is in elk geval wel vermakelijk. Ondertussen gaan wij van de broodjes en voorgerecht, tussengerecht, naar het hoofdgerecht om te eindigen met een heerlijk nagerecht. Een heerlijke avond waarin we de verjaardag van onze zoon vieren.

Plaats een reactie