We zitten bij de Hanos in de vroege ochtend en de koffiespecialist zet ons het eerste kopje koffie voor. Voordat we dit eerste kopje kregen, waar we stiekem toch wel zin in kregen, vertelde hij over alles wat zijn bedrijf kan doen op het gebied van koffie. Met welke producenten ze samenwerken en hoe we de verschillen in de bonen kunnen herkennen. De fruitigheid, de melange, de volle smaak. Ze kunnen zelfs voor ons onze eigen koffieboon branden, wellicht iets voor de toekomst maar voor nu nog eventjes een te grote pallet met koffiebonen die we dan in huis moeten nemen. We beginnen met proeven. Tussen de kopjes koffie door drinken we water in een poging de smaak van de vorige koffie te neutraliseren maar helemaal weg gaat de smaak niet. Een goed teken, maar voor een proeverij wellicht iets minder fijn. We merken dat we de wat meer fruitige boon minder plezierig vinden nasmaken. Een tikje zurig en juist de volle smaak van een volgend kopje koffie bevalt ons goed, een dermate volle smaak dat het moeite kost om het kopje koffie dat daarna volgt überhaupt te proeven. Het is dat moment waarop we de boon hebben gekozen die over anderhalve maand de basis gaat zijn van een heerlijk kopje koffie. Een volle krachtige smaak. We kiezen ook de espresso boon. Het wordt het zelfde huis, Italiaans, niet al te groot, een vierde generatie familiebedrijf met een passie voor koffie en een passie voor smaak. Met genoeg koffie op lopen we de rest van de winkel door. Kiezen kopjes, theeglazen en gebaksbordjes. De thee wordt gekozen en ook de frisdrank, stoelen voor in de koffiecorner en de dispensers voor het toiletpapier. Het zijn veel keuzes, veel beslissingen, maar met de hoeveelheid koffie die we genoten hebben nemen we ze toch behoorlijk snel.

Plaats een reactie